East Grinstead, Engeland – de avond breekt aan in Saint Hill, een paar wolken zijn boven in de lucht verspreid; een lichte oktoberse kilheid en een kakofonie van talen zweven door de lucht. Gasten in smokings, avondjurken en in klederdracht overstijgen culturen als ze één menigte vormen afkomstig uit 65 landen en worden begroet en verwelkomd en via de trap naar een ruim podium geleid. De camera’s flitsen en een groep doedelzakspelers in traditionele kilts dragen bij met hun unieke feestelijke stemming. De spanning is te voelen.
Het is de vooravond van de zevende dag van de tiende maand – de verjaardag van de oprichting van de Internationale Associatie van Scientologen (IAS). Haar leden en gasten zijn elk van de afgelopen 32 jaar bijeengekomen om de geboorte van de associatie op deze dag aan te duiden, in dit bosrijke en rustige gebied, dat eens het thuis was van de auteur, filantroop en Grondlegger van Scientology, L. Ron Hubbard.
Dit is een speciaal jaar, dat 12 maanden van wellicht de allergrootste expansie in de geschiedenis van de Kerk markeert. Leden zijn niet alleen gekomen om de opening te vieren van een enorm, nieuw regionaal centrum voor de Azië-Pacific regio in Sydney, Australië en nieuwe faciliteiten in Harlem, New York, Atlanta, Georgia; en Boedapest, Hongarije, maar ook om het missiewerk van de Kerk te vieren in de vorm van humanitaire inspanningen die blijk gaven aan de diepgang – en in vele gevallen de moed – van de IAS gesteunde campagnes.
Het is ook de eerste van drie avonden van festiviteiten ter ere van de humanitaire toewijding van een lidmaatschapsorganisatie die, sinds 1984, de weg heeft gebaand voor wereldwijde groei en de steun van diegenen die zichzelf hebben toegewijd om goede daden voor hun medemens te verrichten. Vanavond is al niet anders, behalve dat de mijlpalen die hier zijn gemarkeerd een gestaag pad van vooruitgang verlichten in wat eens een droom was en toen een realiteit werd, en nu weerspiegeld is in miljoenen levens die positief zijn beïnvloed, mensen die geholpen zijn en hoop die is ontstaan.
Bij de aanvang van de presentaties merkte kerkelijk leider David Miscavige niet alleen op dat de Kerk een recordjaar van groei heeft ervaren – met de opening van nieuwe Kerken en faciliteiten rondom de wereld – maar dat het ook een fantastisch jaar was voor de seculiere missies van humanitaire hulp.
“Welkom bij de glorie van de IAS”, vertelde hij de bijeengekomen leden en gasten, waaronder voormalige IAS Freedom Medal Winners die teruggaan naar de eerste jaarlijkse conferenties van de associatie. “Welkom bij een glorie die enige andere glorie overtreft sinds onze eerste plechtige belofte aan de Mensheid.”
Toen dhr. Miscavige de gebeurtenissen omschreef die het afgelopen jaar zo uniek hebben gemaakt, noemde hij in het bijzonder het werk van Scientology Pastoraal Werkers, zowel in rampgebieden als lokale gemeenschappen over de hele wereld; de vorderingen die geboekt zijn met de moedige campagnes van dit jaar voor de erkenning van mensenrechten onder soldaten in het door oorlog verscheurde Colombia; drugsvoorlichtingsactiviteiten die naar docenten, leerlingen en ouders zijn gebracht; en het werk dat is gedaan om misstanden in de psychiatrie te onthullen.
“En aldus, deze overtuigingen als vanzelfsprekend te houden, namelijk – dat hij die inbreuk maakt op de rechten van één, inbreuk maakt op de rechten van allen, en dat het verzuim tot salueren van het laagste menselijke wezen, een falen is om de mensheid in zijn geheel te salueren”, zei dhr. Miscavige, “maar in dezelfde adem beloofden we ook plechtig om de magie te herkennen in ieder levend ding, en zodoende, de majesteit van de IAS. Verder nog, laat het gezegd worden dat je dit soort belofte niet maakt tenzij je die ook kunt houden, wat we, natuurlijk, kunnen.”
Die belofte was te zien in elk van de IAS Freedom Medal Winners van 2016 – Sandra en Felipe Poveda uit Bogotá, Colombia; Ben en Meghan Fialkoff uit New York, en Shelley Wilkins uit Sydney, Australië – hun verhalen werden tijdens de avond ontvouwd, waarmee de details van humanitaire inspanningen aan bod kwamen die leden van de IAS financieel, emotioneel en spiritueel hadden gesteund.
Het Fialkoff vader-dochter team ontving hun Freedom Medal voor hun voortdurende werk om het “Feiten over Drugs” onderwijs naar tienduizenden jongeren in de stad New York te brengen, wat bijdroeg aan de eerste afname van drugsgebruik onder tieners in meer dan 10 jaar. Hun prestatie begon, zei Ben, nadat hij was geroerd door aansporingen van leden van de Kerk en van de IAS om erbij betrokken te raken.
“Er werd me gevraagd er persoonlijk bij betrokkenheid te raken, zeer betrokken”, zei de prominente New Yorkse parodontale chirurg later in een interview. “Ik herinner me dat ik op een regenachtige avond naar buiten stapte en heen en weer liep [op de veranda] en mezelf afvroeg, kan ik het aan? Kan ik het aan? Mijn familie kwam naar buiten en zei, ‘Pap, waarom loop je in de regen?’, en ik zei, ‘Het is oké, laat me even nadenken. Ik ben aan het nadenken.’”
Toen hij weer binnenkwam, zei hij, had hij zijn besluit genomen, en gingen hij en zijn dochter Meghan van start met hun eerste acties en legden contact met de politie van New York, politieke belangengroepen en organisaties, om acceptatie en samenwerking te verkrijgen voor wat nu veranderd is in een succesvolle regionale campagne op het gebied van drugsonderwijs voor jonge mensen. Die functionarissen hielpen op hun beurt om de anti-drugs boodschappen en materialen van de campagne te verspreiden naar scholen, gemeenschapscentra en op straat door middel van meer dan 1000 vergaderingen en gemeenschapsbijeenkomsten.
Meer recentelijk, breidde Ben – een vluchteling uit het Cuba van 1962 onder het bewind van Castro – en Meghan hun werk uit naar Centraal-Amerika, door te vergaderen met militaire en overheidsfunctionarissen in Haïti, Guatemala, de Dominicaanse Republiek, El Salvador en in andere plaatsen, wat nieuwe steun genereerde voor drugspreventie onderwijs in landen waar het vechten tegen de verspreiding van drugs gerelateerde maatschappelijke kwalen – verergerd door illegale drugshandel – een dagelijkse bezigheid is.
“We gingen de uitdaging aan, omdat we geloven dat dit werkt”, zei Ben Fialkoff. “En het werkt inderdaad”.
Sandra en Felipe Poveda weerspiegelden die betrokkenheid ook in een soortgelijke context, door een unieke uitdaging aan te gaan met de United for Human Rights en Youth for Human Rights campagnes.
In 2008, toen Felipe nog steeds een tiener was, begonnen broer en zus met het bereiken van de leiders van het leger en de regering in hun geboorteland Colombia met het idee om soldaten te onderwijzen over het beschermen van mensenrechten in plaats van het schenden van mensenrechten, in het door oorlog verscheurde land, waar 52 jaar van gewapende conflicten pas zeer onlangs leidde tot een wapenstilstand en vredesonderhandelingen.
Het was een besluit, vermelde dhr. Miscavige, dat een aanzienlijk risico met zich meebracht, en hij wees op de moed van de Povedas.
“Het is een verhaal”, vertelde hij aan leden van de IAS, “ter benadrukking van het feit dat degenen die op dit podium staan niet slechts zelden de verborgen spelers zijn achter het grote wereldnieuws. Het is ook een verhaal om ons eraan te herinneren dat ze vaak tot gevaarlijke uitersten gaan in hun streven naar vrede in naam van de IAS. Niet dat het riskeren van je leven een vereiste is om de Freedom Medal te winnen, maar wanneer ze het klaargespeeld hebben, zijn de verhalen verbluffend.”
In bijeenkomsten in junglekampen van regeringssoldaten, waren Sandra, een tandarts uit Bogotá, en haar broer, een muzikant en creatieve kunstenaar, een “niet-bedreigende” maar serieuze en oprechte aanwezigheid, die dapper met soldaten spraken over mededogen, over hun moeilijkheden in het veld, en erg nadrukkelijk waren over moorden, ontvoeringen, verkrachtingen, terrorisme en andere oorlogsmisdaden die zowel door het leger als rebellen werden gepleegd in overtreding van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
“Ze luisterden”, zei Sandra later in een interview. “Ze hebben ons gehoord.”
De programma’s hielden ook het naspelen van situaties in waarbij soldaten wellicht geconfronteerd worden met de beslissing om ofwel mensenrechten te beschermen, of illegale macht te gebruiken en voor trauma’s te zorgen. Het punt was om hen te helpen beter te begrijpen wat hun morele en ethische verantwoordelijkheden zijn, en het belang van die beslissingen op hun eigen menselijkheid.
Op een bepaald punt, zei Sandra, toen een militaire commandant hoorde over de bijeenkomsten, was hij woedend dat hem niet om toestemming was gevraagd, en hij annuleerde en verhinderde meteen de bijeenkomsten. Maar ze was niet ontmoedigd.
“We kunnen dat niet laten gebeuren”, zei ze. En dus nam ze contact op met anderen in het leger die haar gesteund hadden en vroeg hen om hulp. Ze bemiddelden en herstelden het programma, dat uiteindelijk 300.000 militairen onderwees en hielp om mensenrechten in het land te transformeren.
In Australië maakte Freedom Medal Winner Shelley Wilkins, de Nationale Directrice van de Citizens Commission on Human Rights, gebruik van de Wet Openbaarheid van Bestuur van het land om de misstanden in ziekenhuizen en geestelijke gezondheidszorg faciliteiten aan te pakken.
Door middel van het rijksarchief ontdekte ze belangenverstrengelingen van psychiatrische professionals die geheime connecties hadden met farmaceutische bedrijven die psychiatrische middelen verkopen. De onthullingen creëerden een mediastorm. Wilkins onthulde verduistering van gelden, gedocumenteerde niet-gerapporteerde bijwerkingen bij kinderen door schadelijke psychiatrische farmaceutische middelen en andere corrupte praktijken.
Uiteindelijk resulteerden exposés in wetgeving om sterilisatie van patiënten in psychiatrische instellingen te verbannen en om elektroshock “therapie” op kinderen te verbieden.
Het programma legde ook de nadruk op andere mijlpalen van het afgelopen jaar die door leden van de IAS mogelijk waren gemaakt en beschreef nauwkeurig de prestaties van zowel de United for Human Rights als Youth for Human Rights inspanningen, om boodschappen van tolerantie en respect te verspreiden met evenementen in meer dan 100 steden.
Met de hulp van de nationale politie op het eiland Margarita, het populaire vakantieoord van Venezuela, deelden vrijwilligers en agenten zo’n 180.000 exemplaren uit van De Weg naar een Gelukkig Leven, de seculiere gids voor een gezond en lonend leven, ontwikkeld door dhr. Hubbard, met daarin zijn 21 leefregels voor het leven.
In de Verenigde Staten gingen de leiders van de Boy Scouts of America – de jongerenorganisatie die is opgericht in 1910 om zelfvoorzienendheid, respect voor anderen, en ethische normen en waarden te leren – samenwerken met de door de Kerk gesponsorde Feiten over Drugs campagne om anti-drugs onderwijsmaterialen naar Scouts te distribueren en om dat onderwijs deel uit te laten maken van de vereisten om als Scout insignes van verdienste te ontvangen.
Het weekend van evenementen omvatte prijzen ter ere van belangrijke bijdragers aan de IAS, die het humanitaire werk van de Kerk rondom de wereld hebben gesteund. Activiteiten die door die bijdragen werden gesteund waren onder andere teams van Pastoraal Werkers (PW’s) – bestaande uit zowel scientologen als niet-scientologen – die hulp hebben verleend aan slachtoffers van aardbevingen en andere natuurrampen, en die nauw samenwerkten met overheidsinstanties en hulpverleningsgroepen om relaties op te bouwen ter verbetering van de hulpdiensten. Sinds het PW-programma is opgericht heeft het meer dan 3 miljoen mensen geholpen.
Het jaarlijkse evenement kwam tot een einde op 9 oktober met het jaarlijkse liefdadigheidsconcert voor de gemeenschap van East Grinstead, met daarbij forse donaties ter ondersteuning van de gemeenschapsprogramma’s voor jongeren en ouderen, alsook een bijdrage aan de plaatselijke Bluebell Railway (spoorweg), wat sinds de afgelopen 100 jaar deel uitmaakt van de geschiedenis van East Sussex.
De steun van de Scientology Kerk voor plaatselijke liefdadigheidsinstellingen in East Grinstead begon toen dhr. Hubbard in de jaren 60 als eigenaar en bewoner van Saint Hill Manor, begon om bijdragen te maken aan fondsen voor brandbestrijding en andere gemeenschapsdiensten en daarmee voor een traditie zorgde die nog steeds bestaat.
Tijdens de presentaties maakte de burgemeester van East Grinstead, Bob Mainstone, gebruik van de gelegenheid om een geïmproviseerde toespraak te geven aan de 1500 leden van de gemeenschap die bijeen waren gekomen voor het concert, en vertelde daarbij over zijn eigen ervaring met Saint Hill.
“Ik ga nu iets zeggen waarvoor ik nooit de kans heb gehad om voor zoveel mensen te zeggen, en ik wil graag dat jullie je richten naar de meneer die je daar ziet... aan deze kant van het scherm, dhr Hubbard, die... betrokken raakte toen hij hier in de gemeenschap woonde”, zei de burgemeester.
“Hij nam deel aan verscheidene activiteiten en steunde liefdadigheidsinstellingen en wat er sinds die tijd gebeurd is, is dat jullie hiermee doorgegaan zijn en een zeer belangrijk deel van de gemeenschap van East Grinstead zijn geworden. Jullie zijn ons zeer ... zeer dierbaar.”
Voor dhr. Miscavige had die boodschap een speciale betekenis.
Tijdens een privé-bijeenkomst later die avond, in een zacht verlichte kamer in Saint Hill Manor, ontmoette hij dhr. Mainstone, voormalige burgemeesters en raadsleden van de stad, en hun echtgenotes, om hen een speciaal bedankje te geven voor hun jarenlange samenwerking.
“Dit is waar ik ben opgegroeid”, zei dhr. Miscavige, nadat hij een persoonlijke brief hardop had voorgelezen aan burgemeester Mainstone – die zo’n 40 jaar geleden op een openbare school zijn leraar was geweest alsook een mentor, een invloed op zijn leven, en een vriend gedurende die jaren.
“Ik beschouw East Grinstead nog steeds als mijn thuis”, zei hij.
