Een tempel met onstuimige kalende mannen die hun vuisten verheffen en krachtige keelklanken uitslaan in het Spaans. Dan daalt het kabaal plotseling tot een zacht geroezemoes, en al snel, begroet een absolute stilte de pequeño folletos wanneer deze verschijnen: de kleine kleurrijke boekjes bij deze trotse en luide politieke diepzinnigheid van deze afgelegen vrijmetselaarsloge.
Plotseling scheurde het gejuich de frequentie aan stukken waar kwaadheid eens bestond. Uit een oude omroepinstallatie blèrt oude krassende Cubaanse volksmuziek, ze slaan de handen ineen en dansen in kringetjes rond.
Dat is hoe El Camino a la Felicidad – De Weg naar een Gelukkig Leven – werd verwelkomd in Cuba, toen het embargo tijdelijk opgehouden was en de eerste vluchten van Amerikanen op het historische eiland aankwamen. Bij de douane werden honderden Spaanse boekjes opgemerkt die in de handbagage en in rugzakken waren gepropt, in beslag genomen, toen bekeken en met een glimlach toegestaan om mee het land in te nemen, in wat eens als een van ’s werelds meest onderdrukte culturen werd beschreven.
Bij de dagelijkse markt in Havana, stopten zowel verkopers als hun klanten en begonnen meteen de eenvoudige leefregels te lezen die door L. Ron Hubbard geschreven zijn. In de buurt van de oostelijke bergen, hielden arbeiders van Cuba’s befaamde País del Tabaco (Het Tabakland) op met het oogsten van bladeren en renden naar het hek om zich aan te sluiten bij hun kameraden die uit de droogschuren kwamen om boekjes te grijpen, waarbij er veel vroegen of ze er twee of drie mee naar huis konden nemen. Verderop in de straat, luisterden schoolkinderen met stralende ogen en donkergekleurde hoofden geboeid terwijl hun leraar voorleest “Ama y ayuda a los niños” (“Houd van kinderen en help hen”) en “No dañes a una persona de buena voluntad” (“Breng mensen van goede wil geen schade toe”), twee van de 21 leefregels uit De Weg naar een Gelukkig Leven.
Het was overal hetzelfde – het nieuws verspreidde zich snel. Er kan nu een uniek geluk gezien worden die boven het eiland zweeft als de glorieuze tropische bomen die schaduw geven aan het paradijs bij de houten hutten.
