Franse regering geeft haar fout toe
De Franse uitgave van Vrijheid, “Éthique et Liberté”, (links) klaagde de extravagante verspilling van geld van de belastingsbetaler door de MILS aan, evenals de schendingen van mensenrechten door haar voormalig leider, Alain Vivien (links boven) die in diskrediet ontslag nam in 2002. Maar MILS had lang geleden haar antireligieuze agenda in België ingevoerd door officiëlen zoals de Minister van Binnenlandse Zaken Antoine Duquesne (rechts). |
Het extremisme van deze Franse groep breidde zich als een steeds groter wordend kankergezwel uit naar regeringen in heel Europa, waaronder België. Dat gebeurde in een tijdsbestek van bijna vier jaar. De “Interministeriële Afvaardiging om tegen Sekten te vechten”, afgekort MILS (Mission Interministérielle de Lutte contre les Sectes), die in 1998 in het leven werd geroepen in het kantoor van premier Jospin, werd herhaaldelijk aangeklaagd en bekritiseerd door autoriteiten op het gebied van de mensenrechten, wegens haar agressiviteit tegenover minderheidsgroeperingen en hun verdedigers. Hetzelfde gebeurde ook met de Franse regering voor haar weigering om tot inkeer te komen.
Het mikpunt van de propagandisten was het fundamentele recht van leden van religieuze, spirituele en filosofische minderheidsgroepen om te bestaan en hun overtuiging aan te hangen. Hun agenda kan teruggespoord worden naar een groepje extremistische Franse parlementsleden die in 1996 een rapport opstelden met daarin een beruchte “zwarte lijst” van 172 religieuze en filosofische groeperingen. Het rapport leidde tot de oprichting van de MILS in 1998.
Gebruikmakend van de impuls tot intolerantie waartoe zij aanstokers waren, stelden de extremistische politici, waaronder enkele leden van de MILS zelf, als volgende stap een zeer onderdrukkende wet op, die ook werd aangenomen. Deze wet, bekend als de “wet About/Picard”, genoemd naar de initiatiefnemers, stelde de staat in de gelegenheid om minderheidsgroepen te ontbinden, wat in strijd is met alle fundamentele beschermende regels op het gebied van de mensenrechten. Deze wet leidde wereldwijd tot protesten, zowel van autoriteiten op het gebied van religie en mensenrechten, alsook van regeringen. In oktober 2000 heeft de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa een onderzoek ingesteld naar de religieuze intolerantie in Frankrijk.
Autoriteiten komen met de aanklacht dat de MILS alle democratische normen en afspraken op het gebied van de mensenrechten, die Frankrijk mede ondertekend had, overtrad. Zoals een officiële bron in Frankrijk het stelde: de MILS – als een orgaan van de Franse regering – bracht de staat in “verlegenheid”.
Zo kwam het niet als een verrassing dat de voorzitter van de MILS en tevens volksmenner, Alain Vivien, in juni 2002 zijn ontslag indiende. De problemen van de MILS bleven in de publieke aandacht komen. Het Franse tijdschrift VSD schreef in augustus 2002 dat de MILS en zijn kleine familie van verwante extremistische groepen “nog nooit met zo’n explosieve situatie te maken hadden gehad.”
“Een gebrek aan begrip”
In september 2002 vond er echter een radicale verandering plaats in het publieke standpunt van Frankrijk.
Die verandering werd in september 2002 in Warschau bekendgemaakt door een Franse ambtenaar. Hij woonde daar de jaarlijkse conventie van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) bij, één van de meest invloedrijke organisaties op het gebied van de mensenrechten.
In reactie op de zware kritiek op de MILS en de blijkbaar voortdurende weigering van de Franse regering om van standpunt te veranderen, gaf de afgevaardigde van Frankrijk aan de geschokte aanwezigen, bestaande uit afgevaardigden van 55 landen, toe, dat de zwarte lijst van groepen, welke in het regeringsrapport van Frankrijk in 1995 was opgesteld, geen “gerechtelijke waarde” had en “niet als basis kon dienen voor welke maatregel dan ook”. Bovendien gaf hij officieel toe dat de MILS een “gebrek aan begrip teweeg had gebracht en een beeld had geschapen dat niet overeenkwam met de Franse realiteit”.
Daarnaast zei de ambtenaar ook nog, dat “de Franse delegatie zichzelf ter beschikking stelde van elke organisatie die een dialoog wilde aangaan, in een geest van totale openheid”.
Waarnemers op het gebied van de mensenrechten zeggen dat de concessie vooral was gedaan in een poging om de gevolgen te vermijden van het onderzoek van de Raad van Europa. Dit onderzoek was in 2000 gestart en richtte zich op religieuze discriminatie en de wet-About/Picard in Frankrijk.
Senator About, mede-auteur van de wet, had een fel protest gestuurd naar de president van de Raad van Europa. De Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa nam het verslag en de aanbevelingen van de rapporteur, belast met het onderzoek, op 18 november 2002 aan, en drong er bij Frankrijk op aan de wet te herzien.
Meer schandalen
Een week later, op 26 november, gaf de Franse regering openlijk de opheffing van de MILS toe, en kondigde een nieuwe interministeriële afvaardiging aan om het uit de gratie geraakte orgaan te vervangen. Tot dan toe had de MILS bijna vier jaar lang model gestaan voor intolerante ambtenaren in landen overal in Europa en ook in minder democratische landen zoals China. De MILS had ook geprobeerd invloed te krijgen in Nederland.
Als er nog meer van zulke reisjes door de nieuwe afvaardiging worden gedaan, dan is het te betwijfelen of ze op kosten van de Franse regering zullen plaatsvinden. Zoals onlangs werd onthuld middels documenten die in het bezit kwamen van Ethique et Liberté, de zusteruitgave van Freedom in Frankrijk, was er sprake van een ander waarheidsschandaal voor Vivien en zijn MILS. Deze instantie vormde volgens de documenten tijdens het grootste gedeelte van haar bestaan niet veel meer dan een wereldwijde jetset.
De registraties van de uitgaven van de MILS van 1998-2001 tonen dat, hoewel de MILS een binnenlands orgaan is van de Franse regering, er 16 MILS-ambtenaren waren, waaronder Vivien zelf, die niet minder dan 88 reizen naar 43 verschillende landen maakten.
De meest bekende en meest beruchte van deze reizen was die van Vivien – en zijn vrouw – in november 2000 naar China. Vivien begon aan deze beruchte escapade als de enige vertegenwoordiger van een westerse regering waarvan bekend is dat die een symposium over “sekten” bijwoonde. Dit symposium werd gesponsord door de Chinese regering. De Chinezen hebben Frankrijk openlijk erkend als “model” voor hun extreme intolerantie ten aanzien van andere religies en moeten blij zijn geweest met deze uiting van Franse solidariteit in de vorm van de aanwezigheid van Vivien, zelfs al was dat stilzwijgend. Wat er echter verder gebeurde, kan nauwelijks als toevallig worden beschouwd. Een paar weken kort na dat bezoek, voerden de chinezen hun tot dan toe meest boosaardige aanval uit op Christelijke minderheidsgroeperingen en maakten ze ongeveer 1500 huizen waar “ongeautoriseerde” godsdienstuitoefening plaatsvond, met de grond gelijk. Ze deden dit vergezeld gaan van een hernieuwde aanval op de Falun Gong. Hun acties hebben sinds die periode geleid tot waar-schijnlijk honderden doden.
Vivien’s Chinese connectie was slechts één van een serie publieke blunders die hun weerslag hadden op de Franse regering.
De financiële stukken van de MILS lieten zien dat de leden van deze officiële instantie een voorkeur hadden voor zonnige vakantieoorden, waaronder Reunion Island, Nieuw Caledonië en de Antillen. Volgens deze documenten brachten Vivien en een andere ambtenaar van MILS op één van deze overzeese reisjes een week door in het dure vakantieoord Cayenne in Frans Guyana – alles op kosten van de Franse belastingbetaler.
In 2000 waren volgens de financiële stukken ambtenaren van de MILS 461 werkdagen dagen op stap en in 2001 waren dat 421 dagen - waarvoor de belastingbetaler meer dan een miljoen Euro’s moest neertellen.
Enkele van die reizen werden nooit genoemd in de jaarlijkse rapporten van de MILS aan de Eerste Minister. Het reisje naar Nicosia (Cyprus), door vier stafleden van de MILS? Verdwenen. Een reisje naar Abidjan? Verdwenen.
Ironisch genoeg was het de MILS die religieuze en filosofische minderheden herhaaldelijk had beschuldigd van financiële onjuistheden, fraude ten aanzien van het publiek, en geheimzinnigheid.
Diegenen die steun voor hun intolerante doelen kregen van de MILS, en andersom, zullen die ergens anders moeten gaan zoeken.
In China misschien?
