Ανατολικό Γκρίνστεντ, Αγγλία – Καθώς η νύχτα αρχίζει να θρονιάζεται πάνω στο Σαιντ Χιλ, μερικά σκόρπια σύννεφα παραμένουν στον ουρανό· η ελαφριά ψύχρα του Οκτωβρίου και μια κακοφωνία από διαφορετικές γλώσσες αιωρούνται στον αέρα. Οι επισκέπτες, με παπιγιόν και βραδινές τουαλέτες, καθώς και εθνικές ενδυμασίες που υπερβαίνουν τα σύνορα των πολιτισμών τους, σχηματίζουν ένα πλήθος από 65 χώρες, το οποίο λαμβάνει θερμή υποδοχή και διοχετεύεται στα σκαλοπάτια προς μια περίτεχνη θεατρική σκηνή. Η λάμψη των φωτογραφικών μηχανών και μια αντιπροσωπεία από γκάιντες με παραδοσιακές σκοτσέζικες φούστες, προσθέτει στην ατμόσφαιρα του μοναδικού αυτού εορτασμού. Η αναμονή είναι έκδηλη.
Είναι παραμονή της έβδομης ημέρας του δέκατου μήνα: η επέτειος της ίδρυσης της Διεθνούς Ένωσης Σαηεντολόγων (IAS). Μέλη και προσκεκλημένοι της συγκεντρώθηκαν κάθε χρόνο στα περασμένα 32 χρόνια για να γιορτάσουν τη γέννηση της ένωσης σ’ αυτή την ημερομηνία, μέσα σ’ αυτό το ειδυλλιακό και ήσυχο περιβάλλον που ήταν κάποτε το σπίτι του συγγραφέα, ανθρωπιστή και Ιδρυτή της Σαηεντολογίας Λ. Ρον Χάμπαρντ.
Αυτή είναι μια ιδιαίτερη χρονιά, που χαρακτηρίζεται από 12 μήνες με την, ίσως, πιο παραγωγική ανάπτυξη στην ιστορία της Εκκλησίας. Τα μέλη έχουν έρθει για να τιμήσουν όχι μόνο τα εγκαίνια ενός τεράστιου νέου τοπικού κέντρου για την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, και τις νέες εγκαταστάσεις στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, στην Ατλάντα της Τζόρτζια και στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, αλλά και για να γιορτάσουν το ανθρωπιστικό έργο της Εκκλησίας που επιβεβαιώνει το βάθος –και σε πολλές περιπτώσεις το θάρρος– στις καμπάνιες που υποστηρίζει ο IAS.
Είναι επίσης η πρώτη από τις τρεις βραδιές εορτασμού προς τιμήν της ανθρωπιστικής δέσμευσης ενός οργανισμού ιδιότητας μέλους που, από το 1984, έχει χαράξει τον δρόμο για την παγκόσμια ανάπτυξη και υποστήριξη αυτών που έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους σε φιλανθρωπικές πράξεις. Το ίδιο και στην αποψινή βραδιά, μόνο που τα ορόσημα που σημειώνονται εδώ φωτίζουν μια σταθερή πορεία προόδου σε κάτι που αρχικά ήταν ένα όνειρο, μετά έγινε πραγματικότητα και τώρα αντανακλάται σε εκατομμύρια ζωές που βοηθήθηκαν, ανθρώπους που εξυπηρετήθηκαν και ελπίδα που γεννήθηκε.
Ανοίγοντας τις παρουσιάσεις, ο εκκλησιαστικός ηγέτης της Σαηεντολογίας, Ντέιβιντ Μισκάβιτς, σημείωσε ότι όχι μόνο έχει η Εκκλησία βιώσει μια χρονιά ανάπτυξης ρεκόρ, ανοίγοντας νέες Εκκλησίες και εγκαταστάσεις σε όλο τον κόσμο, αλλά και ότι οι μη θρησκευτικές αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας σημείωσαν επίσης μια εμβληματική χρονιά.
«Καλώς ήρθατε στο μεγαλείο του IAS» είπε στους συγκεντρωμένους επισκέπτες και τα μέλη που περιλάμβαναν και προηγούμενους Κατόχους του Μεταλλίου Ελευθερίας του IAS από την πρώτη ετήσια σύσκεψη της ένωσης. «Καλώς ήρθατε σε μια δόξα που ξεπερνάει κάθε δόξα από τότε που δεσμευτήκαμε για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα».
Περιγράφοντας τα γεγονότα που έκαναν την προηγούμενη χρονιά μοναδική, ο κ. Μισκάβιτς αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο έργο των Εθελοντών Λειτουργών της Σαηεντολογίας τόσο σε ζώνες καταστροφής όσο και σε τοπικές κοινότητες ανά τον κόσμο· στην πρόοδο που σημειώθηκε από τις φετινές θαρραλέες εκστρατείες προς αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από στρατιώτες σε εμπόλεμες περιοχές της Κολομβίας· την εκπαίδευση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων στο ζήτημα των ναρκωτικών· και το έργο που φέρνει στο φως ψυχιατρικές κακοποιήσεις.
«Κι έτσι, για να κάνουμε αυτές τις πεποιθήσεις αυταπόδεικτες – ότι όποιος καταστρατηγεί τα δικαιώματα κάποιου, καταστρατηγεί τα δικαιώματα όλων, και ότι όταν δεν σέβεσαι ακόμα και το χαμηλότερο ανθρώπινο ον, τότε στην ουσία, δεν σέβεσαι την ανθρωπότητα» είπε ο κ. Μισκάβιτς «την ίδια στιγμή, δεσμευθήκαμε επίσης να αναγνωρίσουμε τη μαγεία του κάθε ζωντανού όντος και, επομένως, το μεγαλείο του IAS. Επιπλέον, δεν κάνουμε μια τέτοιου είδους υπόσχεση, εκτός κι αν μπορούμε να την εκπληρώσουμε.
Η δέσμευση αυτή αντικατοπτρίστηκε στον καθένα από τους Νικητές του Μεταλλίου Ελευθερίας του IAS για το 2016 (τη Sandra και τον Felipe Poveda από την Μπογκοτά της Κολομβίας, τον Ben και τη Meghan Fialkoff από τη Νέα Υόρκη, και τη Shelley Wilkins από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας), οι ιστορίες των οποίων παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς, περιγράφοντας τις λεπτομέρειες των ανθρωπιστικών προσπαθειών που τα μέλη του IAS έχουν υποστηρίξει οικονομικά, συναισθηματικά και πνευματικά.
Η ομάδα πατέρα-κόρης Fialkoff βραβεύτηκε με το Μετάλλιο Ελευθερίας για το τρέχον τους έργο εκπαίδευσης και διάδοσης «Της Αλήθειας για τα Ναρκωτικά» σε δεκάδες χιλιάδες νέους της Νέας Υόρκης, συμβάλλοντας έτσι στην πρώτη πτώση του ποσοστού χρήσης ναρκωτικών μεταξύ εφήβων μέσα σε πάνω από μία δεκαετία. Η προσπάθειά τους άρχισε, όπως είπε ο Ben, όταν ο ίδιος παρακινήθηκε από εκκλήσεις των μελών της Εκκλησίας και του IAS να συμμετάσχει.
«Ήρθα αντιμέτωπος με μια προσωπική δέσμευση, μια μεγάλη δέσμευση» δήλωσε ο γνωστός χειρούργος οδοντίατρος από τη Νέα Υόρκη αργότερα σε μια συνέντευξη. «Θυμάμαι όταν βγήκα έξω στη βροχή ένα βράδυ κι άρχισα να περπατάω [στην αυλή] και σκεφτόμουν αν μπορούσα να το κάνω. Για να δω, μπορώ να το κάνω; Η κόρη μου βγήκε έξω και είπε: “Μπαμπά, γιατί περπατάς στη βροχή;” και είπα: “Μην ανησυχείς, άσε με να σκεφτώ. Σκέφτομαι”».
Όταν ήρθε μέσα, είπε, είχε πάρει την απόφασή του, και μαζί με την κόρη του τη Meghan ξεκίνησαν τις πρώτες τους προσπάθειες να έρθουν σε επαφή με την αστυνομία, με πολιτικούς και με οργανισμούς της Νέας Υόρκης, αναζητώντας την αποδοχή και τη συνεργασία τους σε κάτι που έχει πλέον μετατραπεί σε μια επιτυχημένη εκστρατεία μεγάλης εμβέλειας κατά των ναρκωτικών για τη νεολαία. Με τη σειρά τους, όλοι αυτοί οι φορείς συνέβαλλαν στην καμπάνια με την εισαγωγή των μηνυμάτων και των υλικών κατά των ναρκωτικών μέσα σε σχολεία, κοινοτικά κέντρα κι έξω στους δρόμους της πόλης με πάνω από 1.000 κοινοτικές συναντήσεις και συνεδρίες.
Πιο πρόσφατα, ο Ben –ένας πρόσφυγας από την Κούβα του Κάστρο το 1962– και η Meghan επέκτειναν το έργο τους στην Κεντρική Αμερική συναντώντας στρατιωτικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους στην Αϊτή, τη Γουατεμάλα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, το Ελ Σαλβαδόρ και αλλού, δημιουργώντας νέα υποστήριξη για την εκπαίδευση σχετικά με την πρόληψη ναρκωτικών σε χώρες όπου η καταπολέμηση της εξάπλωσης των κοινωνικών δεινών που επιφέρουν τα ναρκωτικά, και που χειροτέρευσαν λόγω της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών, είναι μια καθημερινή δουλειά.
«Πήραμε την απόφαση να το κάνουμε επειδή πιστεύουμε ότι φέρνει αποτελέσματα» είπε ο Ben Fialkoff. Και όντως φέρνει αποτελέσματα».
Η Sandra και ο Felipe Poveda αντικατοπτρίζουν επίσης αυτές τις δεσμεύσεις σ’ ένα παρόμοιο σκηνικό, έχοντας έρθει αντιμέτωποι με μια μοναδική πρόκληση μέσω του Ενωμένοι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και της Νεολαίας υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Το 2008, ενώ ο Felipe ήταν ακόμα έφηβος, τα αδέλφια άρχισαν να προσεγγίζουν στρατιωτικούς και κυβερνητικούς ηγέτες στην πατρίδα τους την Κολομβία, με σκοπό να εκπαιδεύσουν τους στρατιώτες να προστατεύουν, αντί να παραβιάζουν, τα ανθρώπινα δικαιώματα στη ρημαγμένη από τον πόλεμο χώρα τους, όπου οι ένοπλες συγκρούσεις τα τελευταία 52 χρόνια έχουν, μέσα στις τελευταίες μόνο μέρες, οδηγήσει σε μια ανακωχή και σε διαπραγματεύσεις ειρήνης.
Ήταν μια απόφαση που περιλάμβανε μεγάλους κινδύνους, σημείωσε ο κ. Μισκάβιτς, και σχολίασε το θάρρος των Poveda.
«Είναι μια ιστορία» είπε στα μέλη του IAS «με έμφαση στο γεγονός ότι όσοι ανεβαίνουν σε αυτή τη σκηνή συχνά είναι μυστικοί παίκτες πίσω από τις επικεφαλίδες παγκόσμιων εφημερίδων. Η ιστορία αυτή μας υπενθυμίζει επίσης ότι εξίσου συχνά φτάνουν σε επικίνδυνες ακρότητες προς αναζήτηση της ειρήνης και της μεγαλοσύνης του IAS. Δεν λέμε ότι πρέπει να ρισκάρουν τη ζωή τους για να νικήσουν, αλλά όταν νικούν, οι ιστορίες είναι συγκλονιστικές.
Συναντώντας στρατιώτες της κυβέρνησης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στη ζούγκλα, η Sandra, μια οδοντίατρος της Μπογκοτά, και ο αδερφός της, ένας μουσικός και δημιουργικός καλλιτέχνης, είχαν μια «μη απειλητική» και ένθερμη παρουσία, μιλώντας στους στρατιώτες έξω από τα δόντια σχετικά με την ευσπλαχνία, σχετικά με τις δυσκολίες τους στη ζούγκλα και χρησιμοποιώντας δηκτική γλώσσα για τις δολοφονίες, τις απαγωγές, τους βιασμούς, την τρομοκρατία και άλλα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν τόσο από τον στρατό όσο και από τους αντάρτες, σε άμεση παραβίαση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
«Κάθονταν και άκουγαν» είπε η Sandra σε μια συνέντευξη αργότερα. «Μας άκουσαν».
Τα προγράμματα περιλάμβαναν αναπαραστάσεις καταστάσεων στις οποίες οι στρατιώτες θα μπορούσαν να έρθουν αντιμέτωποι με το να πάρουν την απόφαση είτε να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα είτε να κάνουν χρήση παράνομων ενεργειών είτε να τραυματίσουν κάποιον. Το θέμα ήταν να τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα τις ηθικές τους ευθύνες και να είναι ικανοί να παίρνουν τέτοιες αποφάσεις βάσει της ανθρωπιάς τους.
Σε ένα σημείο, είπε η Sandra, όταν ένας στρατιωτικός διοικητής έμαθε για τις συναντήσεις, εξοργίστηκε επειδή δεν είχαν ζητήσει την άδειά του και ευθύς αμέσως ακύρωσε τις συναντήσεις και τις απαγόρευσε. Αλλά αυτό δεν την αποθάρρυνε.
«Δεν μπορούσαμε να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο» είπε. Οπότε, ήρθε σε επαφή με άλλους, εντός των ενόπλων δυνάμεων, που την είχαν υποστηρίξει και ζήτησε τη βοήθειά τους. Εκείνοι μεσολάβησαν και επανέφεραν το πρόγραμμα, το οποίο σε τελική ανάλυση εκπαίδευσε 300.000 άνδρες, κάτι που συνέβαλε στη μεταμόρφωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα.
Στην Αυστραλία, η τιμώμενη με Μετάλλιο Ελευθερίας, Shelley Wilkins, Εθνική Διευθύντρια της Επιτροπής Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, χρησιμοποίησε τους νόμους περί Ελευθερίας της Πληροφόρησης για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ψυχιατρικές κακοποιήσεις σε νοσοκομεία και ιδρύματα ψυχικής υγείας, όπου συνέβησαν οι σχετικές κακοποιήσεις.
Χρησιμοποιώντας δημόσια αρχεία αποκάλυψε συγκρούσεις συμφερόντων από επαγγελματίες ψυχίατρους που είχαν μυστικές διασυνδέσεις με τις φαρμακευτικές εταιρείες που προωθούν τα ψυχοφάρμακα. Οι αποκαλύψεις δημιούργησαν σάλο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η Wilkins αποκάλυψε κατάχρηση κονδυλίων, τεκμηριωμένες αδήλωτες δυσμενείς αντιδράσεις ανάμεσα στα παιδιά από επιβλαβή φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες καταχρηστικές πρακτικές.
Στο τέλος, οι αποκαλύψεις αυτές οδήγησαν σε νομοθεσίες που θέτουν εκτός νόμου τη στείρωση των ασθενών μέσα σε ψυχικές εγκαταστάσεις και απαγορεύουν τη «θεραπεία» με ηλεκτροσόκ σε παιδιά.
Η εκδήλωση ανέδειξε επίσης και άλλα ορόσημα του περασμένου έτους, που έγιναν εφικτά από μέλη του IAS, και περιέγραψε τα επιτεύγματα τόσο του Ενωμένοι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα όσο και τις προσπάθειες της Νεολαίας υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, φέρνοντας μηνύματα ανοχής και σεβασμού με εκδηλώσεις που οργανώθηκαν σε περισσότερες από 100 πόλεις.
Με τη βοήθεια της εθνικής αστυνομίας στο δημοφιλές νησί-θέρετρο Μαργαρίτα της Βενεζουέλας, εθελοντές και αστυνομικοί μοίρασαν περίπου 180.000 αντίτυπα Του Δρόμου προς την Ευτυχία, τον μη θρησκευτικού περιεχομένου οδηγό για μια υγιή και ικανοποιητική ζωή που αναπτύχθηκε από τον Λ. Ρον Χάμπαρντ μέσα από τα 21 διδάγματά του σχετικά με τη διαβίωση.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι επικεφαλής των Προσκόπων της Αμερικής, η οργάνωση νεολαίας που ιδρύθηκε το 1910 για να διδάξει αυτάρκεια, σεβασμό προς τους άλλους και ηθικές αξίες, συνεργάστηκαν με την καμπάνια «Η Αλήθεια για τα Ναρκωτικά» που χορηγεί η Εκκλησία για να διανείμουν τα εκπαιδευτικά υλικά της στους Προσκόπους και να κάνουν αυτή την εκπαίδευση μέρος των προϋποθέσεων για την παραλαβή του παράσημου των Προσκόπων.
Οι εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου περιέλαβαν βραβεία που τίμησαν σπουδαίους υποστηρικτές του IAS, οι οποίοι στήριξαν το ανθρωπιστικό έργο της Εκκλησίας σε όλο τον κόσμο. Οι δραστηριότητες που χρηματοδοτήθηκαν από τις συνεισφορές αυτές περιλάμβαναν ομάδες Εθελοντών Λειτουργών (VM), Σαηεντολόγων και μη, για την αντιμετώπιση καταστροφών, οι οποίοι έχουν παράσχει βοήθεια σε θύματα σεισμών και άλλων φυσικών καταστροφών, κι έχουν εργαστεί στενά με κυβερνητικές υπηρεσίες και ομάδες εξυπηρέτησης για να δημιουργήσουν σχέσεις προς τη βελτίωση των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης. Από την έναρξή του, το πρόγραμμα των VM έχει προσφέρει βοήθεια σε περισσότερα από 3 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η ετήσια εκδήλωση ολοκληρώθηκε στις 9 Οκτωβρίου με την ετήσια φιλανθρωπική συναυλία για την κοινότητα του Ανατολικού Γκρίνστεντ, περιλαμβανομένων και σημαντικών δωρεών για την υποστήριξη κοινοτικών προγραμμάτων της περιοχής για νέους και ηλικιωμένους, καθώς και μια συνεισφορά που συμβάλλει στη διατήρηση του τοπικού Σιδηρόδρομου Bluebell, ένα μέρος της ιστορίας του Ανατολικού Σάσεξ για πάνω από 100 χρόνια.
Η Εκκλησία υποστηρίζει τις τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις του Ανατολικού Γκρίνστεντ, κάτι που ξεκίνησε ο Λ. Ρον Χάμπαρντ τη δεκαετία του 1960 ως ιδιοκτήτης και κάτοικος της Έπαυλης Σαιντ Χιλ, συνεισφέροντας στη χρηματοδότηση της πυροσβεστικής υπηρεσίας και άλλων κοινοτικών υπηρεσιών και δημιουργώντας μια παράδοση που συνεχίζεται από τότε.
Κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων, ο Δήμαρχος του Ανατολικού Γκρίνστεντ Bob Mainstone έκανε μια αυτοσχέδια ομιλία μπροστά σε 1.500 μέλη της κοινότητας, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί για τη συναυλία, αναφέροντας τη δική του εμπειρία με το Σαιντ Χιλ.
«Θα πω τώρα κάτι που, πραγματικά, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να πω πριν μπροστά από τόσο πολλούς ανθρώπους, και θα ήθελα να απευθυνθώ στον κύριο που βλέπετε … σε αυτή την πλευρά της οθόνης, τον Λ. Ρον Χάμπαρντ, που … συμμετείχε στην κοινότητα όταν ζούσε εδώ» δήλωσε ο δήμαρχος.
«Πήρε μέρος σε διάφορες δραστηριότητες και υποστήριξε φιλανθρωπικές οργανώσεις και αυτό που συμβαίνει από τότε είναι ότι εσείς συνεχίζετε να το κάνετε αυτό κι έχετε γίνει το πιο σημαντικό μέρος της κοινότητας του Ανατολικού Γκρίνστεντ. Σας θεωρούμε πάρα πολύ πολύτιμους».
Για τον κ. Μισκάβιτς, το μήνυμα αυτό είχε ιδιαίτερη σημασία.
Σε μια ιδιωτική συγκέντρωση αργότερα εκείνο το βράδυ στην Έπαυλη Σαιντ Χιλ, μέσα σε μια αίθουσα με απαλό φωτισμό, συναντήθηκε με τον κ. Mainstone, με πρώην δημάρχους και συμβούλους της πόλης και τις συζύγους τους, για να τους ευχαριστήσει ιδιαιτέρως για όλα τα χρόνια συνεργασίας τους.
«Σ’ αυτό το μέρος μεγάλωσα» είπε ο κ. Μισκάβιτς, αφού διάβασε δυνατά μια προσωπική σημείωση που έγραψε στον Δήμαρχο Mainstone – ο οποίος 40 χρόνια πριν ήταν δάσκαλός του στο δημόσιο σχολείο, μέντορας και άτομο που επηρέασε τη ζωή του, αλλά και φίλος σε όλη τη διάρκεια αυτών των ετών.
«Εξακολουθώ να θεωρώ το Ανατολικό Γκρίνστεντ σπίτι μου» είπε.
