Μια μασονική στοά είναι γεμάτη με μεσήλικες άντρες που φωνάζουν ο ένας τον άλλο στα Ισπανικά. Ξαφνικά, ο σαματάς σταματάει κι αλλάζει σε κλαψουρίσματα και παράπονα, και σύντομα στον χώρο επικρατεί απόλυτη σιγή για να καλωσορίσουν τα pequeño folletos: τα μικρά πολύχρωμα βιβλιαράκια μέσα στην αλαζόνα πολιτική εμβρίθεια που κυριαρχεί σ’ αυτή τη μασονική στοά της ενδοχώρας.
Ξαφνικά, επευφημίες αντικαθιστούν τον θυμό που κυριαρχούσε νωρίτερα. Ένα είδος τραχιάς παραδοσιακής κουβανέζικης μουσικής ακούγεται από ένα παλιό ηχείο και όλοι μαζί κρατούν τα χέρια, χορεύοντας σε κύκλο.
Αυτός είναι ο τρόπος που καλωσόρισαν το El Camino a la Felicidad (Ο Δρόμος προς την Ευτυχία) στην Κούβα, όταν σταμάτησε το εμπάργκο και οι πρώτες πτήσεις των Americanos προσγειώθηκαν στο ιστορικό νησί. Στο τελωνείο τα εκατοντάδες βιβλιαράκια, μεταφρασμένα στα Ισπανικά, που τα βρήκαν στοιβαγμένα μέσα σε τσάντες και σακίδια, δεν πέρασαν καθόλου απαρατήρητα, αλλά οι τελωνειακοί σε έναν από τους πιο καταπιεστικούς πολιτισμούς του κόσμου –όπως τον έχουν περιγράψει μερικοί– πήραν τα βιβλιαράκια στα χέρια τους, τα διάβασαν και τα επέτρεψαν στους επιβάτες χαμογελώντας.
Στην καθημερινή λαϊκή αγορά της Αβάνα, πωλητές και πελάτες τους, παρομοίως, σταμάτησαν κι άρχισαν αμέσως να διαβάζουν τα απλά διδάγματα που έγραψε ο Λ. Ρον Χάμπαρντ. Κοντά στα ανατολικά βουνά, οι εργάτες της φημισμένης País del Tabaco (Χώρα του Καπνού) της Κούβας σταμάτησαν να μαζεύουν τα φύλλα καπνού κι έτρεξαν στον φράχτη για να ενωθούν με τους compadres τους που είχαν κι αυτοί τρέξει από τις αποθήκες στεγνώματος καπνού για να πάρουν στα χέρια τους τα βιβλιαράκια· πολλοί από τους οποίους ζητούσαν άλλα δύο τρία ακόμα για να τα φέρουν σπίτι. Λίγο πιο κάτω, στο σχολείο, σκουρόχρωμα παιδιά με φωτεινά ματάκια άκουγαν τον δάσκαλο να διαβάζει από το «Ama y ayuda a los niños» (Αγάπα και Βοήθα τα Παιδιά) και το «No dañes a una persona de buena voluntad» (Μη Βλάπτεις έναν Καλοπροαίρετο Άνθρωπο), δύο από τα 21 διδάγματα που περιέχονται στον Δρόμο προς την Ευτυχία.
Το ίδιο γίνεται παντού – διαδίδουν το μήνυμα. Και μπορεί κανείς να δει μια μοναδική ευτυχία να αιωρείται πάνω από το νησί, σαν τα ένδοξα δέντρα poinciana που ρίχνουν την πολυπόθητη σκιά τους πάνω στις ξύλινες καλύβες.
