Το Χάρλεμ … είναι τόσα πολλά. Για πολλούς ανθρώπους που έπρεπε να αγωνιστούν για να απομακρύνουν τα εμπόδια ώστε να επιζήσουν μέσα στο αμερικανικό όνειρο, το Χάρλεμ ήταν σχεδόν τα πάντα, καλά και κακά, αλλά πάντα ήταν γεμάτο ψυχή και ρυθμό. Ο Langston Hughes, ο ποιητής-άγιος της Αναγέννησης του Χάρλεμ τη δεκαετία του 1930, αιχμαλώτισε το πνεύμα του Χάρλεμ στο ακόλουθο: «Θα ακούσεις τα πόδια τους / να χτυπάνε και να χτυπάνε σ’ ένα... / Νομίζεις / ότι είναι ένας χαρούμενος ρυθμός;».
Υπήρχε ένας χαρούμενος ρυθμός στο Χάρλεμ την τελευταία μέρα του Ιουλίου 2016. Η Σαηεντολογία, η θρησκεία που ανυψώνει το πνεύμα και ανοικοδομεί κοινωνίες, ήταν απασχολημένη με τα εγκαίνια δύο νέων κτηρίων, μιας Εκκλησίας και ενός Κοινοτικού Κέντρου, στην καρδιά του ισπανόφωνου Χάρλεμ. Είναι ανακαινισμένα στην εντέλεια και πλήρως οργανωμένα, όχι μόνο για να είναι όμορφα αλλά έτσι ώστε ο καθένας στο Χάρλεμ, όλες οι φυλές και όλες οι θρησκείες, να μπορούν να έχουν ένα μέρος συνάντησης –μια έδρα θα μπορούσαμε να πούμε– για να ανατρέψουν τη φρικτή καθοδική πορεία του πολιτισμού.
Ένας από τους σπουδαιότερους πυλώνες της αναγέννησης του Χάρλεμ, ο Αιδεσιμότατος Johnny Ray Youngblood (ένας από τους πιο αξιοθαύμαστους ιεροκήρυκες στη σεβαστή Εκκλησία των Βαπτιστών Mount Pisgah και αληθινός φίλος της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας) είπε στους προσκεκλημένους τι να αναμένουν από αυτή τη νέα Εκκλησία και το Κοινοτικό Κέντρο: «Οι Σαηεντολόγοι προσπαθούν να βοηθήσουν ανθρώπους των οποίων τα πρόσωπα δεν έχουν δει ποτέ, των οποίων τα μάτια μπορεί να μην κοιτάξουν ποτέ και των οποίων τα ονόματα δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν. … Ορίστε, λοιπόν, αυτή [η Εκκλησία] που έχει ανθίσει μπροστά μας. Εύχομαι να είναι ένας φωτεινός φάρος για τους ανθρώπους του Χάρλεμ».
Καλώντας τους Σαηεντολόγους και φίλους σε κάτι τίποτα λιγότερο από μια εκστρατεία, για να σταματήσει τη διαφθορά και την κατάρρευση της κοινωνίας, ο ηγέτης της Σαηεντολογίας Ντέιβιντ Μισκάβιτς επικαλέστηκε τα λόγια του Ιδρυτή Λ. Ρον Χάμπαρντ, που έζησε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1930 και επέστρεψε για να διεξάγει μια κοινωνιολογική έρευνα στα μέσα της δεκαετίας του 1970: «Εδώ ήταν που ο Λ. Ρον Χάμπαρντ τελειοποίησε τις τεχνολογίες του για τη διάσωση του ανθρώπου και για τις οποίες έγραψε: “Πολλές απαντήσεις της ζωής βρίσκονται εδώ – και υπάρχουν εδώ για να τις χρησιμοποιήσει ο Άνθρωπος”. Κι αυτό αντιπροσωπεύει το νέο μας Κοινοτικό Κέντρο. Δεν είναι απλώς μια προσφορά βοήθειας, αλλά μάλλον το δικαίωμά μας και η υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε».
Η Εκκλησία του Χάρλεμ, που η συνολική της επιφάνεια ξεπερνάει τα 6.100 τ.μ., έχει το ακριβές σχέδιο, απαραίτητο για την εξασφάλιση μιας αποτελεσματικής ροής μέσα στις εγκαταστάσεις της για θρησκευτικές δραστηριότητες και αίθουσες μελέτης. Οι επισκέπτες καλωσορίζονται σ’ ένα Κέντρο Ενημέρωσης Κοινού, που παρουσιάζει σε βίντεο και κείμενα τις πεποιθήσεις και τα γεμάτα δράση προγράμματα της θρησκείας, καθώς και τη βιογραφία του Λ. Ρον Χάμπαρντ. Το Κοινοτικό Κέντρο διαθέτει αίθουσες συνεδριάσεων, περιοχές συζήτησης, αίθουσες μελέτης και μια καφετέρια.
Από τη στιγμή που κόπηκε η κορδέλα των εγκαινίων και άνοιξε η Εκκλησία και το Κέντρο, υπάρχει ένας σταθερός και επίμονος ρυθμός δραστηριότητας. Ο Αντιπρόσωπος των ΗΠΑ Charles Rangel εισήγαγε μια επίσημη διακήρυξη στα Αρχεία του Κογκρέσου, ανακηρύσσοντας την ημέρα των εγκαινίων, 31 Ιουλίου 2016, ως Ημέρα της Σαηεντολογίας στο Χάρλεμ.
Ανάμεσα στους πρώτους που συμμετείχαν σε δραστηριότητες προσέγγισης του κοινού από αυτή τη νέα και γεμάτη ζωντάνια Εκκλησία ήταν η Πάστορας Mary White, που έφερε το χριστιανικό της εκκλησίασμα στην Κυριακάτικη Λειτουργία, και η Αιδεσιμότατη Susana Bastarrica, ιδρύτρια του «Ολονυχτία για Ειρήνη και Οικολογία» που έφερε την κοινότητά της στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Ειρήνης.
Το εύρος της προσέγγισης επεκτάθηκε στον τομέα των τεχνών, όταν μια μπάντα Μαριάτσι από το ισπανόφωνο Χάρλεμ ανέλαβε την κοινή περιοχή του Κοινοτικού Κέντρου για πρόβα. Σύντομα, σε μια εκδήλωση με ένα ποικιλόμορφο πλήθος παρισταμένων από την κοινότητα, ο καλλιτέχνης Rappin’ Tate έφερε το «Hip Hop to Hip Hope» στην 125η Οδό.
Σύνοδοι κορυφής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καμπάνιες κατά των ναρκωτικών, διάδοση του μηνύματος σχετικά με τις ψυχιατρικές καταχρήσεις, ένας εορτασμός για την κληρονομιά της τζαζ του Χάρλεμ – όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα έχουν λάβει χώρα μέσα στους λίγους πρώτους μήνες της ύπαρξης της Ιδανικής Εκκλησίας και του Κοινοτικού Κέντρου του Χάρλεμ. Ένας αριθμός-ρεκόρ ατόμων λαμβάνουν πνευματικές υπηρεσίες και μαθήματα της Σαηεντολογίας, ενώ πλήθη παιδιών χτίζουν τη ζωή τους μέσα στις αίθουσες βοηθητικής διδασκαλίας του Κοινοτικού Κέντρου.
Η νέα Ιδανική Εκκλησία και Κοινοτικό Κέντρο του Χάρλεμ, έχουν παράσχει τη σπίθα που αναζωπυρώνει αυτή την περήφανη, ιστορική γειτονιά που έχει περάσει πάρα πολύ καιρό στην παρακμή. Όπως είπε ο κ. Μισκάβιτς στα εγκαίνια: «Χρειάζεται μόνο να βάλετε το αυτί σας στο έδαφος και να το ακούσετε να αντηχεί ξανά και ξανά:
»Χάρλεμ!
»Χάρλεμ!
»Χάρλεμ!»
