Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ
ΤHΣ ΨΥΧΙΑΤΡIKHΣ

Η λιανική πώληση της ψυχιατρικής βιομηχανίας των ψευδών υποσχέσεων που αφορούν την επικίνδυνη θεραπεία μέσω χορήγησης ψυχοφαρμάκων απειλεί με καταστροφή την κοινωνία μας.

Το έντυπο αυτό αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας καμπάνιας της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρίας, επιχορηγούμενο από γίγαντες της φαρμακευτικής βιομηχανίας και σιωπηλά ευνοούμενο από παραπληροφορημένο κοινό και πολιτικούς εκπροσώπους του.

Με την κίνηση αυτή, χρησιμοποιούνται οι δημόσιοι οργανισμοί της χώρας – στην προκειμένη περίπτωση η ΔΕΗ - ως συνεργοί σε μια επιχείρηση παραπληροφόρησης του κοινού από την ψυχιατρική βιομηχανία.

Όταν η Ανοιχτή Πόρτα Κλείνει Πίσω Σου

Όταν οι ψυχίατροι προσκαλούν "Ας ανοίξουμε τις πόρτες" γεννιέται αμέσως η ερώτηση: "Τι υπάρχει πίσω από τις πόρτες;" ή για εκείνους που είναι πιο καχύποπτοι "Μήπως η πόρτα που άνοιξε θα κλείσει πίσω σου"; ή για εκείνους που μπορούν να αντιληφθούν την απάτη που, πραγματικά, έχουν βιώσει, αμέτρητοι άλλοι, "Σε ποιά παγίδα θα πέσεις, αν περάσεις από αυτές τις πόρτες;".

Στην ουσία, το θέμα που τίθεται, είναι θέμα εμπιστοσύνης. Από την πρώτη ημέρα της ύπαρξής της, η ψυχιατρική βιομηχανία προσπαθεί να εξασφαλίσει την υποστήριξη του απλού πολίτη, που ποτέ δεν είχε. Η Επιτροπή Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CCHR),* όλα αυτά τα χρόνια της λειτουργίας της στην Ελλάδα έχει συλλέξει αναρίθμητες καταγγελίες ανθρώπων που εμπιστεύθηκαν ψυχίατρους και τους "άνοιξαν την πόρτα τους". Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο: Προδοσία.

H εμπιστοσύνη καταντά βεβαίως αφέλεια εάν κάποιος πιστεύει ότι οι ψυχίατροι έχουν οποιοδήποτε ανθρωπιστικό ιδεώδες, όταν προτείνουν να βγουν οι "σχιζοφρενείς" από τα απεχθέστατα άσυλα, τα οποία οι ίδιοι δημιούργησαν, συντήρησαν και εκμεταλλεύτηκαν. Το ελάχιστο που περιμένει τους ταλαιπωρημένους αυτούς ανθρώπους είναι η εξάρτηση από τα ψυχοφάρμακα τα οποία έχουν κατηχηθεί να πάρουν.

Η κυρία Ε., 20 χρονών κοπέλα, παντρεμένη με έναν ναυτικό, καταθέτει ότι μερικές φορές τα βράδια ένιωθε ανησυχία για τον άνθρωπό της και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Αφού προβληματίστηκε αρκετά αποφάσισε να "ανοίξει την πόρτα" της σε κάποιο ψυχίατρο. Η απάντησή του: ένα ψυχοφάρμακο, φυσικά. Άρχισε να κοιμάται περισσότερο και να σκέφτεται λιγότερο, αρκετά λιγότερο. Μετά από κάποιο διάστημα το ψυχοφάρμακο δεν είχε αποτέλεσμα και έτσι ξαναπήγε στον ψυχίατρο. Αυτός της έδωσε ένα άλλο, πιο ισχυρό, το οποίο, σύμφωνα μ' αυτόν θα είχε καλά αποτελέσματα. Πράγματι άρχισε πάλι να κοιμάται. Μετά από λίγο όμως και πάλι δε μπορούσε να κοιμηθεί. Μόνο που τώρα είχε και διάφορες επικίνδυνες παρενέργειες.

Είχε στιγμές όπου η ανησυχία της ήταν πολύ μεγαλύτερη και έβγαινε στους δρόμους για να περπατήσει με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της. Συνειδητοποίησε τότε ότι είχε αρχίσει να εξαρτάται από το ψυχοφάρμακο και χωρίς αυτό δε μπορούσε καθόλου να κοιμηθεί. Ξαναζήτησε τη βοήθεια του ψυχίατρου. Ξανά και ξανά, "Άνοιξε την πόρτα της", κάθε φορά και σε μεγαλύτερη δόση από το ίδιο ψυχοφάρμακο ή από ένα άλλο πιο ισχυρό.

Συνειδητοποίησε την βαθιά της εξάρτηση από τα φάρμακα που της πρόσφερε η ψυχιατρική βιομηχανία, ενώ λάμβανε αυξημένη δόση κάθε μέρα από το ένα ή το άλλο φάρμακο, που γράφονταν στη συνταγή, ένα φάρμακο που ήταν κάθε φορά και δυνατότερο.

Η μοίρα της ήταν να υποστεί πολλές τέτοιες "θεραπείες", όπως λέγονται. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ πέρα από οτιδήποτε θα μπορούσε να είχε υποπτευθεί. Σύντομα κατέληξε να μη νιώθει τίποτα. Όταν συναντήθηκε με τα μέλη της Επιτροπής Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ήταν πια 45 χρονών και όταν ρωτήθηκε για τον αρχικό λόγο που ζήτησε βοήθεια από τον ψυχίατρο τον είχε σχεδόν ξεχάσει. Αυτό που ήξερε καλά ήταν ότι τα προβλήματά της ήταν πολύ μεγαλύτερα από αυτά που είχε πριν "τους ανοίξει την πόρτα". Τώρα πια κυκλοφορούσε με μια σακούλα γεμάτη συσκευασίες ψυχοφαρμάκων. Σκεφτόταν πως δε θα μπορούσε να απαλλαχτεί από αυτά ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Αισθανόταν ένα ερείπιο. Κανένα ενδιαφέρον για κανέναν. Ούτε για τα παιδιά της, ούτε για τον άντρα της, ούτε καν για τον ίδιο τον εαυτό της.

* Η Επιτροπή Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CCHR) ιδρύθηκε το 1969 από την Εκκλησία της Σαηεντολογίας. Είναι ένα ανεξάρτη το σώμα, που ερευνά και αποκαλύπτει ψυχιατρικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αποστολή της είναι να πετύχει μια κάθαρση στο πεδίο της ψυχικής θεραπείας.