Προτού να μάθουν για τον Δρόμο προς την Ευτυχία στη Ζάμπια, μια φτωχή χώρα της Αφρικής, οι άνθρωποι είχαν χάσει τη θέλησή τους να συνεργαστούν για έναν κοινό σκοπό. Ήταν επικεντρωμένοι στη δική τους ατομική επιβίωση και δεν αναζητούσαν λύσεις για την ευρέως διαδεδομένη φτώχεια και τον λιμό που απειλούσαν την επιβίωσή τους σε καθημερινή βάση. Είναι εύκολο να δείτε το γιατί. Το προσδόκιμο ζωής στη Ζάμπια είναι μόνο 62 χρόνια, και μια ιστορία πείνας, ασθένειας και έλλειψης εκπαίδευσης σημαίνει ότι η μέριμνα για τους κώδικες ηθών έπρεπε να περιμένει.
Αλλά μετά την παρουσίαση του Δρόμου προς την Ευτυχία, χιλιάδες κάτοικοι της Ζάμπια και οι οικογένειές τους έχουν αρχίσει να ζουν περισσότερο ηθικές, παραγωγικές και υπεύθυνες ζωές.
Το οφείλουν στον Πάτερ Teddy Sichinga, έναν Αγγλικανό ιερέα που χρησιμοποιεί τον Δρόμο προς την Ευτυχία για να βελτιώσει τις ζωές των άπορων κατοίκων της Ζάμπια, με ένα άτομο, ένα χωριό, μία ενορία τη φορά. «Τα υλικά του Δρόμου προς την Ευτυχία είναι πολύ χρήσιμα για τις οικογένειες στις ενορίες μου» είπε ο Πάτερ Sichinga. «Είναι γραμμένα με απλό, ευνόητο τρόπο. Άρχισα να χρησιμοποιώ αυτά τα υλικά, γιατί είναι εξαιρετικά πολύτιμα για την καθημερινή ζωή. Οι άνθρωποι έχουν πολλές ανάγκες εδώ και αυτά τα εργαλεία διευθετούν αυτήν την ανάγκη, ώστε να μπορέσουν να ανυψώσουν τους εαυτούς τους».
Το να διδάσκει και να βοηθά τους άλλους είναι η δεύτερη φύση του Πάτερ Sichinga. Είχε δίπλωμα δασκάλου πριν να αποφασίσει να γίνει ιερέας, και συνδυάζει την ακαδημαϊκή και πνευματική επιδεξιότητα όταν φέρνει τον Δρόμο προς την Ευτυχία στα εκκλησιάσματά του. Την επιτυχία του παρατήρησε η ηγεσία της Αγγλικανικής Εκκλησίας που τον διόρισε ως Εφημέριο Εκπαίδευσης Επισκόπων. Με αυτόν τον έμπιστο ρόλο, εκπαιδεύει άλλους στα διδάγματα που εμπεριέχονται στον Δρόμο προς την Ευτυχία και δίνει σε άλλους ιεροκήρυκες συμβουλές σχετικά με την ενσωμάτωσή τους στα κηρύγματά τους. Επίσης, παρέχει καθοδήγηση σχετικά με την προετοιμασία τοπικών ομάδων.
